Dün Geceden Yarım Kalan İçkimle

DÜN GECEDEN KALAN İÇKİMLE

Yavaş yavaş demleniyorum,
Dün geceden kalan içkimle.
Evlatlara son kez sesleniyorum,
Unutulan baba kimliğimle.

Yaşananları unutmak istiyorum,
Mutlu olmak istiyorum evlatlarımla.
Beyhude hayallere dalıyorum,
Sonuçta yine kalıyorum ıstıraplarımla.

Kaçıp herşeyi unutmak istiyorum,
Hasta beynimi boşaltmak aklımca.
Gece gündüz umutsuzca gidiyorum,

Kaçmak çaremiydi bilemiyorum,
Uzaklaşamıyorum hasta bedenimle,
Sevdiklerimi atıp gidemiyorum,
Bitap düşmüş, kocaman yüreğimle,

Kafam demlendikçe ağlıyorum,
Kuruyan göz pınarlarımla.
Yalnızlığımı kadere bağlıyorum,
Paylaşıyorum satırlarımla.

Kaybolan mutlu yıllarımı anıyorum,
Hatırlıyorum o günleri yaşlı gözlerle.
Yiten umutlarım gelmez sanıyorum,
Vefasızların verdiği umutsuz sözlerle.

Hani nerde kara gün dostlarım arıyorum,
Düştüğümde görmek istiyorum yanımda,
Koşarken hiç kimseyi görmek istemiyorum,
Düşerken yalnız kaldığım acıyan canımla,

Gafiller, vefasızlar, artık istemiyorum,
Her gün direği sızlayan şu burnumla.
Yoruldum peşlerinden koşamıyorum,
Örselenen, kırılan, incinen onurumla.

Kul Ömer, yeter demlenmiyor, içleniyorsun,
İçki kim, sen kim, içtiğin iki bardak çayla.
Dik dur, eğilme, istemesen de güçleniyorsun.
Gerçeği gördüler ama ömür geçti ne fayda.

04.12.2018 Ömer KILIÇ