ışıkların yanmıyordu! ! !
Sokak lambasının aydınlattığı,
pencerende de yoktun.
Karanlıktan korktuğunu bilmesem,
şaka yaptığını zannedecektim.
Amacın meraklandırmak mı beni,
Nedir bilemedim?
Yüzlerce soğuk namlu üzerime çevrildi,
Yüzlerce demir tetik aynı anda gerildi!
Anne, beni söğüdün gölgesinde vurdular,
Öpmeye kıyamadığın oğlun yere serildi.
Üşüştü birer birer çakallar üzerime,
Üşüştü her bir yandan göğsüme, ciğerime.
Devamını Oku
Yüzlerce demir tetik aynı anda gerildi!
Anne, beni söğüdün gölgesinde vurdular,
Öpmeye kıyamadığın oğlun yere serildi.
Üşüştü birer birer çakallar üzerime,
Üşüştü her bir yandan göğsüme, ciğerime.
Hep umutla geçeriz kapalı kapıların önünden...
Hüzünle hatırlarız yaşanmış günleri, ararız gidenleri. Konduramayız hiç bir kötü düşünceyi, yine de dört gözle bekleriz sevdiğimizi. Sanki bir gün, Mavera'dan çıkıp gelecek gibi...z/k
Yanında olmasanda bilirsin yanan ışıktan penceresindeki perdenin kıpırtısından oradadır nefes alıyordur aynı güneşle uyanıp güne başlıyordur .....ve bir gün ışıkları yanmaz kötüye yormak istemezsin çeşit çeşit ihtimaller gelir aklına ama ebedi ayrılık bir tek o gelmez akla....yüreğinize sağlık okumak güzeldi sadece başlığı değer okumaya.....
Duymak istemediklerimiz...sevdiklerimize yaşatacağımız ayrılık acıları...birden içime bir hüzün çöktü...
duyarlı kaleminiz daim olsun efendim,saygılar
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta