Dün gece rüyamda gördüm seni...
Demeye varmiyor dilim
Perisan bir haldeydin
Üzerinde eskimis bir pantolon
Rengi solmus bir ceket
Yirtilmis bir gömlek
Ayaklarinda ise her biri baska
Baska bir istikamete bakan cizmeler vardi
Dün gece rüyamda gördüm seni...
Demeye varmiyor dilim
Duruyordun ölye mahsun
Mahsun bir sekilde yol kenarinda
Sönen fenerle dayanip uzatmistin kollarini
Kollarini rüzgara savurup sokagin ortasina
Bak yar, günesin dogmasina yakin
Gökyüzünde yüzlerce kus ucusmakta
Bak yar, gömülmüs bu sehir
Kaldirimlarini issizca bahar sarmakta
Sen ise dalmissin derin derin, ah kim bilir
Ne hülyalara ne hülyalara...
Dün g
..........
..........
Kayıt Tarihi : 20.6.2000 11:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Gözlerini yum. Mavi yolculukları düşle. Kendini, adını bile bilmedğin bir
boşluğa bırak. Güneşle birlikte pencerene dolan sıkıntılarını, kaygılarını
ertele. Ama sakın uyuma... kendinin içinden çık, ve dışardan izle yaşamın
kendisini.
Sigaran tükense bile, bakışlarınındaki hüzünü dağıtma. İzmaritleşsede
duyguların, ve gün ağarsa da sen yine de unutma şarkılarını. Küçük ve kısık
tınılar, dudaklarının ürkekliğinde gezinirken, aslında yaşıyor olmanın ne
güzel bir şans olduğunu düşün...
Yaralanmış ve pas tutmuş sevdalarını, anıların o karanlık kapılarının
ardında bırak. Ama unutma onları sakın! Sarhoş akşamlarında içkine meze
olsun hatıraların.
Ha bir de, göz pınarlarını ardına kadar aç. Bakma “ağlama” dediklerine. Hani
“ağlamak ruhu yıkar” derler ya... Sen hiç kirli bırakma ruhunu.
Kirpiklerinde bıriken o tuzlu ve kutsal suyla yıka içindeki insanı..
Düşlerin vardır senin... Bir de uykunun, davetini ret ettiği akşamların...
Gözlerin karanlığı istemediğinde, sakın zorlama gözbebeklerini. Bir oda
lambası aydınlığında, bir düşman gibi uyanık izle hülyalarını.
Üşürsen eğer, ve ısıtmazsa yorganın, düşün ki yalnız geçen her gün yeni bir
sevdanın “cefalı” müjdecisi...
Bak vakit yine sabaha dayandı. İçeride sigara dumanıyla kirlenmiş bir sis...
Ve kent uyuyor, senin uykusuzluğunda. Bütün bir gün boyunca, seni girdabında
döndüren bu karmaşa, bu boğuk şehir, şimdi nasıl da masum görünüyor...
Oysa bilirsin sen; bu suskunluğun genel geçer oldugunu. Birazdan yine sabah
olacak, yine puslanacak şehir. Ve dışarısı soğuk. Yine üşüyeceksin. Artık;
sıkıntıların arasına bir de düşerini sığdır. Uyumasın düşlerin............
Bir umut ışığı yanar yürekte
Umudu erteleriz bu sefer
Umudu erteleriz bir sonraki güne.
Ertelenmiş bir umudun sırtına yüklemişiz korkularımızı
Ertelenmiş sözcüklere saklamışız yüreğimizi
Ertelenmiş bir varoluş yaşarız...!
TÜM YORUMLAR (2)