Dün Gece Bir Benzerimi Öldürdüm

dün gece
bir benzerimi öldürdüm

önce camları kırıldı şehrin
sonra yüzümle karşılaştım
çok zamanlı bir savaştı bu
geçmişle geleceğin dehlizlerinde

karanlık bir an
tanrıların uyuduğu vakit
düş izlerimi bırakıp
cinayet yerinde

dün
şehirde
bir benzerimi öldürdüm

kimse farkına varmadı
en büyük korkumdu
cinayetimin içine kıvrılışım…

yerli yerindeydi hayat
kimse tanımıyordu beni
yüzümden çıkarttığım an maskemi
bütün ihtilalleri bitirecektim
bilcümle devrimleri…
yeni sözcükler yaratacaktım
bitmemiş şiirimde
ardımdan şairler gelecekti

oysa
intiharlarımla takas ettiğim hoyrat takvimlerin
yalnız soluğu kaldı rüzgara
çok uzaklarda
lal bir şairin ağlayan sesinden dökülen öyküler
kaldırıyordu cenazemi

geceyi uyandıran çanların düş sonrasıydı
cebinden çıkarıp kimliğini
isimsiz bir öyküye gömdüm
dün
şehirde
bir benzerimi öldürdüm…