Dün Gece Şiiri - Aydın Duran

Yıkadım beynimi sende kuruttum
Aklımı çarmıha astım dün gece
Son sözümü dedim sonra unuttum
Ölmeden ölümü tattım dün gece

Şehirler avare caddeler biçare
Sözüm geçseydi geçerdi kadere
Gecenin köründen zehri içince
Tüm vebali sana attım dün gece

Yemin ettim hiç tutmamak üzere
Sonra kendime güldüm öylece
Beyhude lakırdı ettiğimi görünce
Dilimi ısırdım kaldım dün gece

Her gün aynı ezberi tekrar ederek
Bağırmayı hatim sandım söverek
Beynimi karşıma alıp gülerek
Kafayı yiyerek doydum dün gece

Bir bir gözümde canlandı anılar
Biraz sövüp sayınca dağıldılar
Baktım ki konuşmuyor duvarlar
Kadehi şişeye vurdum dün gece

Neydi yanlışım neydi kabahatim
Sardım geriye kendimi izledim
Anladım ki çoktan biraz çok sevdim
Yanlışımı burada buldum dün gece

İçimde bitmeyen o bahar nerede
Elimle ektiğim gülüm soldu elimde
Baktım ki suç senle atan kalbimde
Onuda seninle boğdum dün gece.

Böyle olurmuş meğer insan sevince
Kurdum durdum, kudurdum düşününce
Fatiha’nı okudum gömdüm içime
Cenaze namazına durdum dün gece

(Aydın Duran)