Dün Gece Şiiri - Naim Özdamar

Dün gece,
Sensizliğin,
Kadehlerde buz tuttuğu,
Bir alacakaranlık yalnızlıkta,
Seni yaşadım, yokluğunda;
Seni andım,
En içten besteleri yolladım sana.
Bilmem,
Zamanı da mekânı da aşıp,
Kulaklarını çınlatabildim mi?

Bir Ege Nisanından hoşnut iken,
Ankara’nın Şubat ayazını özledim;
O mutlu ana dönmek için.
Emanet iken yüreğine,
Tutmadığın soğuk ellerimle
O soğuk akşamda sana bir şeyi,
Bir şeyi anlatabildim mi?

Dün gece,
Sazlar sana dillendi,
Sana seslendi dizeler.
Dudaklarımda şarkılar,
Ve şarkılarla
İlan-ı aşkımla gök kubbeni,
İnletebildim mi?

Sen ey Kafkas’ın yağız güzeli;
Gönül dilimde tufan,
Bu mahur besteyi,
Dün gece sana
Dinletebildim mi?