Dün gece Şiiri - Meryem Keskin

Dün gece dostlarla seni konuştuk:
Sohbetin konusu, ayrılık oldu:
Unuttum dedim, unuttum ben o zalimi:
Adını anmam birdaha, gömdüm maziye:
Söylerken bile, gözlerim doldu:

Dil teselli ederken, yürek kor olur :
Onur gurur biter, yerle bir olur:
Aşk denilen illet, düşmüşse gönle:
Taşıdığın beden bile, sana yük olur :
Sevda öyle acı bir sınavı ki:
Dil Tevbe bilmez, günahkar olur:

Dostun gözlerinde gördüm sevkati:
Üzülmüştü bu halime, yüzünden belli:
Çaresiz bir köşeye çekildi, boynunu büktü:
Ben ağladım, o sessizce seyretdi :

Dün gece kendimi özledim, ilk defa:
Aradım mazide, anılarda, resimlerde:
Benden bir iz aradım:
Bütün yollarda sen vardın:
Sonra çocukluğumu aradım:
Kaybolan yıllarımı:
Benmi bulamıyorum:
Yoksa hicmi yaşanmadı:
Anlamıyorum bazen ne zamanı:
Nede insanları:
Anlamıyorum, içimdeki çocuk:
Nereye saklandı:
Onu bulsam gözündeki yaşları:
Yüreğindeki acıları silebilsem:
Bu günümü yeniden, yazabilsem:
Sensiz satırlarım olsa mesela:
Sen kaybolsan, satır aralarında:

Dün gece, senli yıllarımı astım darağacına:
Bekledim, uzunca bir süre:
Bekledim, ölen anılarımın başında:
Son nefesini ben hapsettim içime:
Seni sakladım , yüreğimin taa içine:
Ben sustum, senli yıllarım ağladı:

Dün gece yine yalnızlığı içtim:
Yudum Yudum:
Duvarlara çarpa çarpa dağıldı çığlıklarım:
Kalemimin ucundan damladı, gözyaşlarım:
Çocukluğuma bir mektup yazdım:
Konsolun kenarına bıraktım:
Son sigaramı şerefine yaktım:
Gözlerimden kurşunlar yağdırdım,
Senli resimlere:
Dün gece dostlarla seni konuştuk,
Saatlerce:
Öldüm ben, öldüm dün gece: