Dün Gece Şiiri - Salim Erben

Saat yirmidört devrilmeden
Başımda bir tatlı telaşla
Gelmiştim kapına
Oturup geçmişten söz etmek
Geleceğe dair hayal kurmak
Başım yastığına düştüğünde
Serhatta akşam güneşi gibi
Yanyana uzanıp dalıp gitmiştik
Mazinin en hazin köşesine
Toplayıp acıları almak isdedim
İlkbahar yaz ortasında bulduğum
Yıkık harabeye dönük bir gönülle
Dışı karanlığa yaslı
İçi alev alen yanan kızıl ateş
Acılar örselenmiş bağrında
Çılgın taylar gibi heycanlı
Şimdi kulaklarımı çınlatan
Sensizken sesin yankılanır
Gecenin adı yalnızlığım
Bir yol bulsam sana doğru
Düşüversem bağrının ateşine
Yansam yaksam cayır cayır
Demem oki
Yüreğim ürkek tavşan misali
İnce ince hüzün topluyor
Bu saatlerde aşktan uzak
Bir deniz kıysında
Bir koy kumsalında
Bazenda bir dağ başında
Kıyasıya iç çatışması
Sen nereden bileceksin gülüm
Yalnızlığın künyesi boynumda
Buğusu tüten ekmek gibi
Korlanmamış yürek dem tutmaz
Demem o ki
Dört başı mamur olmayan aşk
İki beden büyük sana
Sol yanım öyle söylüyor
Yolun taşlı dikenli
Hızırda ugramaz gayri