Dün Gece Şiiri - Yasin Altunbay

Dün, bir gecenin
Karanlığına sığındım.
Sırtımda ıslak bir paltonun
Gereksiz ağırlığı.
İçimde, seni saklamanın
Anlamsız telaşı.
Ve kendime ihanetimin
Çaresiz pişmanlığı.
Sevda namına ne varsa bende,
Bulup buluşturup,
Bıraktım karanlığın kalbine.
Ve kendi ipimi çektim,
Sevdayı saklayarak karanlık gecelere.
Dün gece,
Aşkı kalıplara sığdırmayı öğrendim,
Belli uzantılarda yaşamayı,
Zaman dilimlerine ayırmayı,
Ve öğrendim aşkın anlamsızlığını…
Oysa aşk;
Kalbinde kopan fırtınalara sevinmekti,
Batacağını bile bile.
Bile bile kendini ateşe atmaktı,
Bir pervanenin çaresizliğiyle.
Ve çaresiz teslim olmaktı,
Hükmü verilmiş bir ölüme…
Dün gece
Aşkı budamayı öğrendim.
Ve anlamsız şekiller vermeyi.
Ve öğrendim, aşkın
Artık filizler vermediğini.
Filizlenmeyi bilmeyen bir kalp,
Baharı nerden bilsin.
Karanlığa sakladım ben aşkı,
Güneş görmeden nasıl yeşersin.
Dün gece
Kendime ihanet ettim.
Saklayıp aşkı kuytu köşelere,
Yalancı mutlulukları seçtim.

Yasin Altunbay