Dün Gece Şiiri - Anıl Erkmen

Dün gece oturdum sabaha kadar seni düşündüm
Gecenin karanlığını aydınlatmanı bekledim hep
Ayna da kendime baktım sonra yine o ses
Kulaklarım çınladı sokağa attım kendimi

Kaldırım taşlarına döktüm sinirimi öfkemi
Bu kadar kolay mıydı bırakıp gitmek birini
Ağladım gecenin sessiz karanlığın da
Tüm gece yolları ıslattım göz yaşlarımla

Yukarı diktim başımı baktım şöyle semaya
Üzgün bir hali vardı küsmüş belki dünyaya
Zaten yağmur başladı az sonra
Biliyorum dayanamadı o da benim gibi acıya

Şimdi bir dostum oldu ağladık bütün gece
Sokaklar mesken oldu benim garip ömrüme
Soru sormaz cevap bilmez bir fani yaşar bu şehirde
Hayaller suya düştü lanet olsun böyle geceye...