Dun Gece Şiiri - Hayrunisa Aşkın

Dun gece senı senı dşunurken,
Dolunay vardı,gökyüzü aydınlık,
Yıldızlar,her zamankinden farklı
Daha parlak,ışış ışıl dı.
Aydınlanmıştı yollar, senin için
Yol gösterdı Kutup yıldızı bana;
Sana geldım; bır hevesle koşa koşa,
Pencerenıde,acık bırakmışın,
Sessizce süzüldüm girdim icer,
Usul ca oturdum yanı başına,
Dern uykuya dalmışsın,yorgunsun belli,
Duymadın sana yanına geldiğmi
Yastığına,yar dıye sarmışsın elini,
Belliki; sıcaktanda bunalmışsın.
Acık kalmış üstün,bedenın cıplak.
Terelemiş yüzün,ıslanmış yastıgın bıraz,
Boncuk boncuk dokülmüş şakalarına,
Yavasca sıdım terını uyandırmadan.
Saçlarını sevip okşsadım,usulcana,
Bir buse bıraktım sessizce dudaklarına.
Dayanamadım uzandım bır an ıcın yanına,
Heyacandan kalbim cırpınıyor du kuş misali,
Farkında olmadan okşadın sende tenimi,
Nefesın sıcaktı yaktı içimi,bedenimi,
Ama vakit geldi.Dönmeliyim geldigim yoldan,
Gitmem lazım şimdi güneş doğmadan.
Yine geldiğim gibi sessiz kimseye görünmeden.
Veda ediyorum sıcaklıgın soğumadan,,
Ey sevgili; uyan sende sabah oldu kalk.
Hatırla düşün kim geldi? biliyormusun neler oldu?
Hayal miydi? Gercekmi? sor kalbine.
Ben miydim? dün sana gelen,bir düşün,
Sen miydin? yoksa özlem le beni bekleyen,
Hangimiz ruyaydık? Hangimiz gercek;
Bu ateşi nasıl yaktık nasıl sönecek?
Bil bakalım bu bimecegi kim cözecek.
Düşün;
Sen mi? Yok sa Ben mi? ? ? ? ? ? ?