Dün Gece Şiiri - Taha Yaycı

Şehrin karanlığında yürüdüm sensiz, dün gece
Görmek istedim, aradım seni her gölgede
Işıkların altında bekledim, beni göresin diye
Şehrin karanlığında yürüdüm sensiz, dün gece

Penceremden sessizliği izledim, sensizce
Ve üşüdüm rüzgardan derince
Sonunda amacıma eremeyince
Oturup ağladım ben dün gece

Her kitap seni anlattı okuduğum
Her şiir sana aşıktı
Her resim seni çiziyordu kendinde
Ve ben, seni gördüm her yerde, dün gece

Boş duvarlar paylaşamıyordu acımı
Anlamıyordu hiçbiri anlatsam da aşkımı
Haykırmak için açsam da ağzımı
Dilim tutuldu, konuşamadım, dün gece

Sabah olup hava açarken
Ufukta tan ağarmış, rüzgar eserken
Gözlerimi son raddede kaparken
Düşündüm ve karar verdim dün gece

Kuşlar da uyanıp uçarken
Ağaçlarda yanyana tünerken
Fısıldaşıp aşk şarkısı söylerken
Uykuya daldım, belki son gece

Sonunda kuşlar da uyandılar
Gelip pencereme kondular
Aşkımı anlatsam da onlara
Onlar da çare bulamadılar.

(17.03.2001, Ankara)