umudun çerçevesiyiz biz
hep öyle kaldık zaten
bir arpa boyu da yol alamadık
ciğerlerimiz sökülse de,
suküta hapis olmak gibi bir şey bu
laf dinlemez ki şu devran
çığrıklar da yazılamıyor bir türlü
nedense kuytuların nabzına,
kuyruk sallıyor kahıra zaman
tel örgülü ruhlar can pazarında
beş para etmeyen vadiler
kurşun sıkıyor acımasızca,
hadi bakalım ey güzellik
taksirada bir el at
boş vermişliğin yediği nane
bakarsın çölde derya olur,
gökyüzünde ki maviler
kurbanlık koyunlar değil ki
avuçlamak geliyor içimden
yazılanı da çizileni de,
sabahlar akşamlara ikrar
bakmasını bileceksin tek
gören de gözler ama sanıyor
dün dünse bugün de bugün...
* Berlin,13.05.2019 *
Talat ÖzgenKayıt Tarihi : 13.5.2019 07:42:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!