Dün Bugünden Habersiz

Dört duvarda kurgularım huzuru, her duvarda ayrı bir masal.
Gerçeklerden korkarım, odamın sessizliği yaşatır beni.
Dert ortağım yok, bıkıtırım kalemimi
Ondan arta kalan kitabımı defterimi.

Hüzünlü bir geceye daha başlarız, sabahı olmayan.
Sanki bir ömür bitecek sabaha varmadan.
Dün, bugünden habersiz sen de benden.
Ne haberin olacak benden ne de benim senden.

Sözler dolup taşarken duygular içimde birikti.
Bir haykırış gerekli, bu adam bi hayli gerilimli.
Görünüşte güler yüzlü ve iki güzel kelam.
Lakin içime gömdüğüm onlarca mezar var.

Hayatımda son değildin, ne ilktin ne hiçtin.
Ne benim için vardın, ne de senin için vardım.
Oldu olacak herkes sevdiğine vardı.
Biz ise duvarlar arasında kuruntuda kaldık.

Hayra yordum şerlerin en şerrini, vardır hayrı.
Mutluluktan uzağım ama olsun ayrı gayrı.
Huzura kim vardı da biz varamadık.
Ne yazık ki en ufak sevgiye kendimizi kaptırdık.

Mutlu değildik oysa çocuk gibi kanardık.
Her seviyorum diyene körü körüne bağlanırdık.
Derdimiz yok gibi birde onu dert yapardık.
Ne acımasızdı dünya dert üstüne dert yığardık.

Fani dünyanın fani insanları hepsi farklı tarafa aldı başını.
Biri de sormadı oğlum var mı azın aşın ?
Benim en güzel aşım huzurum, lokma lokma yesem doymam.
Hiç olsan da hayatımda yerin farklıydı, kimseleri yerine koymam.

Geç kalınmış bir masaldı benimkisi;
Tam olacak derken hayallere gömüldü.
Sen kalbime hapsedilmiş bir suçluydun,
Lakin yıllar önce firar ettin...