Dün, Bugün, Yarın Şiiri - Ferzan Güney

Dün sen vardın,
bugün yalnızım.
Ya yarın?
Yanımda kim olacak,
ya da olmayacak?

Düşünmek acıma,
zoru katıyor.
Zorlarsa acımı,
yüreğimle yakıyor.

Sevgin bitmeden,
sevdiğin yitince.
Geçmiyor zaman
zifiri karanlığa gebe.

Gitti o

Anlamı olmayan,
gelmeyeni beklemek.
Bile bile
ya gelirse demek.

Düşler serbest.
İmkansızı dile,
oyala kendini.
Olmayacak masala
bir son iste.

Beklenti tükenmez,
nefeslendikçe.
Terapi gibi
o umut seninle.

İhanet ağır,
vefa ağlıyor.
Oysa,
kendin sandığın o,
unutursun diyor.

Bakıyorum,
acım karşımda.
Elveda yapışmış,
sevdiğim dudaklara.

Sil gözlerini diyorum.
Akmalıysa yaşların,
yanlızca
seni sevene ağla.

Soruyorum şimdi,
sevebilcekmiyim yeniden?
Bir daha
yiyebilcek miyim?
o yoğurdu üflemeden.

Üzüleceksem
başka vefasıza!
İstemem kalsın,
aşk olmasın yanımda.

Kendin ağlatamazsın kendini,
yeni ayrılıklara...