Dun, Bugun, Yarin Şiiri - Ozlem Zabitgil

Dun, Bugun, Yarin gelmis de gecer
Bakarim puslu camlarin ardindan
Akan yaslarima, gecen guzlerime
Kimildayan ugur boceklerine.
Hayat nedir diye debelenirken
Hayat benim aslinda
Gecip giden
Kivrimli yollardan,
Süslü kaldirimlardan
Bir yabancilik var hayatin ta göbeginde
Anlatamadigim, ve hatta anlayamadigim
Annesinden koparilmis bir bebek misali
Huzursuzluk icindeyiz hepimiz
Bir arayis icinde
Ne aradigimizi bilmeden
Bir birliktelik, bir butunluk cabasindayiz
Biraksak bu arayislari,
Saliversek hapsettigmiz bagliliklari
Koyversek kendimizi esmekte olan ilimli yele
Akiverse hayatin kivilcimli kani damarlarimizda
Solusak hayatin ölümsüz nefesini
Iste o zaman hayati kesfedecegiz besbelli
Görecegiz acan cicegi yeni bir gözle
Farkedecegiz isildayan günesin piriltilarini
Fisildayacak bize Tanri doganin bin bir mucizesini
Iste o zaman sen ve ben, ben ve o, birlik olacak