Dün bir çocuktum küçücük,
Karların yağışını seyreder sevinirdim.
Uçuşan kuşları,
Koşuşan insanları görürdüm penceremizden.
Tamam, kuşları anlamıştım da,
Ya bu insanlar;
Nereye gidip gelirlerdi,
Ne yaparlardı bu soğukta…
……………………………
Böyle böyle düşünürken,
Geçerdi günlerim.
…………………………..
Ve şimdi!
Büyüdüm.
Bir başıma,
Kaldım ortasında hayatın,
Anladım, insanların deliler gibi koşuşturmalarını.
İşte o yüzden hep el sallarım şimdi,
Pencereden bakıp,
Ne yaptığımıza anlam veremeyen çocuklara.
El sallarım,
Çok uzaklarda kalmış,
Meraklı çocukluğuma.
23.01.2006
Ahmet OrmancıKayıt Tarihi : 2.4.2008 11:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
uğradığım sayfanızda
Bu güzel çalışma ile karşılaştım
Tebrik ediyor ve
Yaşayacaklarınız
Yaşadıklarınızdan
Daha renkli
Daha hareketli
Daha bereketli
Geçmesi temennisi ile
Doğum gününüz kutlar
Yüca Rabbimden
Sağlık,afiyet ve başarı dolu bir ömür
Niyaz ediyorum.
Osman ERDOĞMUŞ
SAKARYA
Sevgili kardeşim yaşam boyunca koş ama yorulma, sağlıklı ve mutlu bir hayat geçirmeni diliyorum.Ant+10
TÜM YORUMLAR (6)