DüN & BuGüN Şiiri - Serpil Susamcıoğlu

Dün ani bir kararla çıktım yola.
Gençliğimi aradım, o bildik sokaklarda,
Hatıraları aradım, hepsi kaybolmuş
Hiç biri yoktu.
Neden? Kendime yasakladım, o sokakları
Yıllardır bilmiyorum.
Batkımda etrafıma şöyle,
Sokak numaraları dışında
Hiçbir şey kalmamış eski günlerden.
Benimki özlem değil, meraktı
Nasıldır acaba diye.
Aradığım hiçbir şeyi bulamadım.
Ne bir anı, ne tanıdık bir yer.
Hiçbir şey kalmamış senden.
Zaman silmiş herşeyi,
Sanki hiç var olmamış o sokaklar,
Sanki hiç yokmuş.
Sadece anılarımda kalmış her şey
Sanki bir hayal, sanki bir rüyaymış
Yaşananlar.
Bunca yıldan sonra,
Kendimi aradım o sokaklarda.
Bana bile yabancı geldim.
Oralar da bulunmuş muydum ben?
Ben o semti biliyor muydum?
Ben kendime, düşünmesini bile yasaklamışken.
Kaybolmuş her şey,
Silinmiş tüm aşinalıklar.
Ben bana yasaklamışım kendimi.
Oysaki ben zaten yokmuşum
BİLMİYORDUM…
Dünü bıraktım,
Bugünün acısını yaşıyorum şimdi.
Dünde anılar vardı, hepsini sildim usumdan.
Şimdi yalnız ben varım. Sade, yalın.
Martılar da terk etmiş gibi bu kıyıları.
Engin denizlere açılmış yüreğim,
Tüm karamsar günlere inat.
Kara bulutları kovaladım,
Masmavi bir gökyüzü var şimdi ufkum da.
Adak ağacına astım umutlarımı,
Ne zaman gerçekleşir bilinmez.
Yeni denizlere yelken açıyorum şimdi,
Fırtınasız sakin denizlere.
Dalgalarla arkadaş olacağım,
Yunuslarla dost.
Martılar kılavuzum olacak benim,
Yüreğimden yıldızlar saçacağım.
Ulaştığım kıyılara MUTLULUK taşıyacağım…
• * * * * *