Dün Bu Gün Değil Şiiri - Ahmet Yanalak

Yıllar sonra o’nu gördüm
Soğuk esen yel’e kalmış
Ulu çınarlar gibiyken
Kurumuş bir dal’a kalmış

Güneş donardı kışından
Karlar erirdi yaşından
Duman gitmezdi başından
Kurumuş bir çöl’e kalmış

Her yer onun, batı, doğu
Paylaşmazdı varı yoğu
Heba olmuş azı çoğu
Devran dönmüş çal’a kalmış

Bakmaz iken denginlere
Düşe kalmış enginlere
Selamsızken zenginlere
Acınacak hal’a kalmış

Bahar gitmiş, gelmiş güzler
Kaybolmuş yapmacık yüzler
Umudun yitirmiş gözler
Artık hayat kal’a kalmış