Dün Bir Ömür Bağışlamıştın Bana

Dün bir ömür bağışlamıştı gözlerin,
Bu gün sonbahar çiçekleri gibi boynumu büktü.
Bilirsin ki dokunmaya kıyamam yapraklarına çiçeğim.
Bulutları ağlatmasın yıldız renkli gözlerin,
Islatmasın ellerinde yeşeren umutları.

Yeter ki kokunu uzaktan da olsa duyayım.
Bir günah gibi bakma bana ne olur,
Suçum ağır biliyorum.
Çünkü; Ufuklar kadar uzak,
Yıldız renkli gözleri seviyorum...

Sevgi hafife alınacak bir yük değil,
Ağır,ama bir yürek eseri,
Dağları sırtlanmak kadar zordur,
Duyamazsa yüreğin sesini sevgili.
Farkındaysan bakışlarımın anlamının,
Bulutların üstüne taht kurar mutluluktan bedenim.
İçimdeki çağlayanların suyunu kesme,
Olur mu bebeğim.
Kıyma güzelliğinin bahçesinde yeşermeye çalışan gönlüme.
Hayat yeniden yaşamaya değer diyebiliyorsam yeniden,
Bu sana olan ölçüsüz aşkımın eseri.

Nasıl olsa uykusuz geçecek yine bu gecem.
İzin ver,
Cennette açmış güller kadar güzel, yanağını,
Tüller gibi örten kıvırcık saçlarını,
İpekten iki örtünün örttüğü,
En güzel yıldızlardan daha güzel,
İçimdeki alevi tutuşturan o buğulu gözlerini,
Her açıldığında en güzel nağmelerin döküldüğü,
Alev renkli dudaklarını,
Çiçeklerin imrenerek baktığı,
O güzel yüzünü seyrederek sabah edeyim.

Ürkek bir ceylan gibi durma karşımda ne olur.
Zanneder misin ki gülün dikenleri dalına eziyet olur.
Hiç denizlerin aklından balıklarını yemek geçer mi?
Onlar koynunda yaşadıkça mavi sular hayat bulur,
Mutlukla çırpınır dalgaları.

En büyük arzum,
Sevgimin değerini anlamandır çiçeğim.
Bir kez “seni seviyorum” de,
Varsın bütün dünya yansın,
Yere insin gökyüzü.
Ellerini tutup,
Gözlerini seyretmek olacaktır en büyük günahım.
Seni üzmem üzemem,
Çünkü müsade etmez buna sana ölçüsünü vermeyeceğim aşkım...