Dün, bir öncekine eklendi sessizce...
Beklerken bugünü kendinde
Yarına varılacağın şüphesiyle;
Anı yaşasa. dedi kendi kendine.
An! An vardı sadece;
Mutlu olunacak,
Dolu dolu yaşanılacak
Tek bir düşünceyle! ...
Koskoca bir ömür yaşadım zannederken,
Cansız senelere bakarak;
Yaşanılan bir gün, bir saat belki de?
Bir ömür; bir gün
Bir ömür, bir saat gibiyse
Bu kin, bu öfke, bu sevgisizlik niye?
Dünden önceki günler gibi
Dün, de bugün doğarken öldü; sessizce! .
İstanbul, 14 Nisan 2012
Emine ErsinKayıt Tarihi : 30.5.2012 18:22:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)