Dün batımı Şiiri - İsa Kaya

mutluluğa ayırdığımız masa
üzerinde içilmemiş iki çay
nasıl soğuduysa

takvimler duvar eskitip
müstakil bir acıyı sızdıran çatıyı
artık onaramıyorsa

bacayı ateş yerine
kül sarıyor

ayrılığın faturası ödenmedi diye
kovuyorsa yalnızlık

ve bütün pişmanlığı sığdıracak kadar
yer açmıyorsa keşkeler

yaşamak her şeye rağmen
yapışıyorsa yakana

ölemiyorsan sen de
ben gibi kendine

gel,

gidelim seninle
adı konmamış bir hiçliğe

belki temize çekilir kir tutmayan geçmiş
tazelenir çay

dün batımı bir akşam
üşürüz

sarılırız belki..