Dün babama gittim,
En çok sevdiği yol kenarı
Çiçekleriyle..
Hepsini de serptim başucuna, ayakucuna..
-babacım ben geldim, güzel kızın,
Hani “küçük anam” dediğin, ellerimi öptüğün ben..
Öylece yatıyordu babam
Koca bir taş yığını içinde
Hiç seslenmedi..
Oysaki gelişimize deli olurdu,
Taa nerelerden karşılardı bizi, hele torunlarını..
Şimdi, şimdi bir sessizlik hakimdi cümle istirahatgahta
Bir tek kuşlara izin vardı,
Öğlenin o ezici sıcaklığında, inadına cıvıl cıvıl şakıyorlardı..
Bense dudaklarımda dua, gözlerimde yaşlarla oturuyordum
Ayakucunda anılarla..
Birden bir el dokundu omzuma
Döndüm sendin baba..
Gülümsüyordun, sevgi dolu bakışlarınla
- ne iyi ettiniz de geldiniz, diyordun..
İçime işledi o an bakışların, zaman durdu sandım..
“görmeli” diyordum içimden, “görmeli annem”
Şaşkınlıkla, telaşla aradı gözlerim annemi
O da görüyor muydu seni acaba?
Annem, dua kitabı elinde
Dudakları kıpır kıpır dalmıştı başı önünde..
Dokunduğun yerde duruyordu elinin sıcaklığı
Gözyaşlarımla hasret olup aktın içime
Ne çok özlemişim seni babam..
Ne çok…
Dün babama gittim,
En çok sevdiği yol kenarı
Çiçekleriyle..
16.06.2013
Nehir ÖzenKayıt Tarihi : 17.6.2013 08:29:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Dualarla geçirdiğim bir gündü dün.. Babasız kutladığım ilk babalar günü, dokundu, çok dokundu yüreğime, onsuzluk..
mekanı cennet olsun.
En çok sevdiği yol kenarı
Çiçekleriyle..
16.06.2013
Nehir Özen
gönül nehriniz hüzünle çağlamış mekanı cennet olsun.
Tebrikler kalemine Nehir.
TÜM YORUMLAR (100)