Dün Akşam Şiiri - Emrah Kurt

Odamın içine hasret yağarken
Ümitler kaybolup hüzün doğarken
Yalnızlığın kahrı beni boğarken
Dün akşam yine seni düşündüm

Biraz kederlenip biraz ağlayıp
Zamansız arzular ruhumda kayıp
Seninle geçen günleri arayıp
Dün akşam yine seni düşündüm

Divane olupda kalem kaşına
Bağlandım kaldım boşu boşuna
Bir gece yarısı yalnız başına
Dün akşam yine seni düşündüm

Gözümden süzülen akan yaşımı
Kimseler görmeden ağlayışımı
Duvara yaslayıp dertli başımı
Dün akşam yine seni düşündüm

Ne varsa mazide hatıra, anı
Hüzün yumağı olmuş herbir yanı
Dert, tasa, keder yermiş insanı
Dün akşam yine seni düşündüm

Nice zor kolay iken fendime
Aşk nedir diye sordum kendime
Hasretin sel oldu taştı bendime
Dün akşam yine seni düşündüm

Aşkın kanununu böyledir sanıp
Yıllarca uğruna küllenip yanıp
Gördüğüm rüyadan birden uyanıp
Dün akşam yine seni düşündüm

Senden ayrı hayat neyime gerek
Gülmeyen kadere boyun eğerek
Vedasız gidenler döner diyerek
Dün akşam yine seni düşündüm

Vefasız sevenler oldular tanık
Sevdalı gönlümü ettiler sanık
Gözlerim uykuda yarı uyanık
Dün akşam yine seni düşündüm

Gözlerin alevdi yıldızlar gibi
İçimi kavuran ayazlar gibi
Sevipde ayrılan yalnızlar gibi
Dün akşam yine seni düşündüm

Ne yapsanda yine seni severim
Oysaki kalbinde yokmuş değerim
Hergün hasretine boyun eğerim
Dün akşam yine seni düşündüm

Sevgiyle sevmeye değer seveni
Sevilen sevmezse eğer seveni
Aşk kül edermiş meğer seveni
Dün akşam yine seni düşündüm

Anıları hatırlayıp içten gülerek
Gözlerimden akan yaşı silerek
Geri dönmeyeceğini bin kez bilerek
Dün akşam yine seni düşündüm

Ne yazık sonumuz ayrılık oldu
Umut çiçekleri açmadan soldu
Yokluğunda gönlüm hicranla doldu
Dün akşam yine seni düşündüm

Kara kışa döndü hazan güzlerim
Aşılmaz dağ oldu bayır düzlerim
Resmine bakınca doldu gözlerim
Dün akşam yine seni düşündüm

Kaybolan yıllara maziye bakıp
Vedasız gitmeni kafaya takıp
Ümitsiz sevdamı sende bırakıp
Dün akşam yine seni düşündüm

1998/ Şebinkarahisar