Dün Akşam Seni Hatırladım Yine

Dün akşam seni hatırladım yine
Her şey öylesine gerçektiki
Sen ve ben vardık yalnız
Ve bir de hiçbir şey
Sonra…..
Sonra sen gittin,ben bittim
Ve geride yalnız hiçbir şeydi kalan
Usul usul cemre düşmüştü coğrafyama
Arka bahçemdeki söğüt ağacı yeşil yeşil vermeye başladı gene yapraklarını
Erik ağacı ise
Gelinliğini giymeye hazırlanıyordu pembe beyaz çiçekten
Delikanlı bir bahar gelirken yine Ankaraya
Gönlüm yine sensiz bir hazan yaşamakta
Ve sarı sarı yapraklardı dalımda kalan
O ıssız bozkır kokusunda

Dün akşama seni hatırladım yine
Unutuyorum sanmıştım ama
Hala içimdesin işte
Sanırım bu baharlar seni hatırlatıyor bana
Dalda yaprak,suda köpük,gönlümde çiğ tanesi
Şu yanaklarımı okşayan rüzgar saçın olmalı
Ufkumdan batan güneş gözlerin
Ama uzak bana ellerin,uzak dillerin…

Dün akşam seni hatırladım yine
Yüreğim yokluğunda ölümlere gebe
Bir Ankara akşamında,bir bahar arefesinde
Vuslatsız bir aşkla dolu yüreğim
Ve sensiz kanamalarda
Öyle garip,öyle çaresiz
Ve hala belki deyipte ıradığın yollara dönmekte yüzüm
Öyle masum,öyle çocuksu

Dün akşam seni hatırladım yine
Gülüşünde gülleri saklayan
Ve yalnız dikeni bana sunan
Diken diken batmakta hala gülüşün ömrüme
Oysaki hayallerimden attığımı sanıyordum gülüşünü
Ne kadar da yanılmışım
Düşlerim varya
Her gece giripte kanattığın
Sana dair düşlerdi gördüğüm pembe beyaz
Ve artık anlıyorum senindi bütün düşlerim
Ama bir türlü anlayamadım ve anlayamayacağım
Neydi başka düşler içinde gördüğün

Dün akşam seni hatırladım yine
Erkenci bahar yağmurları ile birlikte
Ankaraya nazlı nazlı bahar yağıyordu
Ve ben ıslanıyordum yokluğunda
Dedimki sensizliğe
Akma yağmur yağmur, dolupta gözlerime
Oysa ne gözlerim duydu beni nede sen
Ne çok özlüyorum seni bir bilsen
Bazen söküp atmak gelsede senle dolu yüreğimi göğsümden

Dün akşam seni hatırladım yine
Bir yağmur mevsimindeydi yüreğimin coğrafyası
Nisanmıydı eylülmüydü takvimsiz bir zamanda
Yine gül olup açmıştın işte içimde
Gözlerin aynı göz,dudakların aynı
Sonra …
Sonra soldurdun işte içimdeki seni
Başka iklimlerin çağrısıydı seni ırağa beni ölüme gönderen
Karasal bir coğrafyaya gitmişti yüreğin
Çabuk kandın karasal iklimlerin yalancı yağmurlarına
Kendin gittin yağmur gülü ne yazık solacaksın