Kalp Fesadı Şiiri - Berna Günen

Dün akşam hayatımı yedim
Mutluluğu az konmuş, acısı fazla kaçmıştı
Tepeleme ile silme arasındaki fark gözetilmemiş
Kaşık kaşık konan gözyaşıyla fazla sulu olmuştu.
Hayal kırıklıkları yüzüyordu yüzeyde
Kuruyup büzüşmüş ekmek kabuğu parçaları gibi.
Fakat hakkını da vermek gerek
Tam kıvamında pişmişti çılgınlıklar.

Dolaptan çıkarıp ısıtmadan önce
İçine biraz taze umut doğradım yeşil yeşil
Malzemelerin ölçüsü kaçmış olsa da
Çeşniyle kurtarırım belki diye düşünüp.
Isıtırken kıstırılmışlığın kesif kokusu sardı odayı
Yaşam sancısının tatlımsı ekşisi yaktı dilimi.
Durmuş bir tadı vardı hayatımın, bayatlamıştı şüphesiz
Fakat evde başka yemek, elde başka hayat yoktu
Aç kalmak istemiyorsam yemem,
Ölmek istemiyorsam yaşamam gerekti.

Son lokmayı yedikten sonra şiddetli bir ağrı saplandı göğsüme:
Pişmanlık, vicdan azabı.
Hastaneye koştum telaşla
Zira bir daha o yemeği yiyememek fikri ağır geliyordu bana
Evet, tadı kötüydü belki
Fakat elimden gelen de buydu.

Hekim hiç şaşırmadı durumuma
Çok rastlamıştı hayatını yiyen hastalara
'Kalp fesadı' dedi bana bakıp
'Çok kısa zamanda çok fazla şey yaşamışsınız, kardiyak lavaj şart.'
Hekimin teşhisi midemi bulandırdı
Hemen orada kusuverdim hayatımı.

Dün akşam hayatımı yedim,
Sonra kustum.
Şimdi biricik ümidim
Faydalı tecrübeyi emmiş olması vücudumun
Bundan sonra kendime daha iyi bir hayat pişirebilmem için.