Dün akşam... Yine aradı gözlerim seni. Yine hatırladım bana gülmeyi unuttuğunu. Özlediğimi hatırladım bir güzel söz söylemeni.
Dün akşam... Ağlayamadım, ama ağlattım kalemimle satırları; haykıramadım ama haykırttım özleminle anıları.
Dün akşam... Sustum, ama susturamadım bir türlü bir şelalenin sesini; koştum ama koşturamadım arkada kalan günlerimi.
Dün akşam... Sevmekten yorulduğumu hatırladım; yorduğumu hatırladım kalbimi. Yolda yürürken duyduğum heyecanı hatırladım sana benzettiğim zaman birini. Sonra, sen olmadığını görünce duyduğum sevinci hatırladım, düşününce bir de o sen olsaydın perişan olacak halimi.
Dün akşam... Sevdim ama sevdiremedim kendimi.
Dün akşam... Öldüm ama öldüremedim sevgimi..
(Trabzon - 22.03.2000)
Murat AtalarKayıt Tarihi : 13.8.2007 12:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İnsan sever sever sever ve en sonunda kalbi yorulur ya artık. Sevilenin sevgiye tepkisizliği bitiriyordur seveni.. Yolda gördüğü zaman ona benzeyen birini, çok heyecanlanıyordur seven. Fazla söze ne hacet, zaten anlatıyor şiir derdini.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!