Dün Akşam -1 Şiiri - Ali Akar

İlk defa dün akşam özledim
Kuytularda saklanan o kırıntı sevgiyi
Dün akşam arsızdım, istedim
Çürümeye yüz tutmuş o köhnemiş kimliği
Dün akşam hırsızdım çaldım
Yalandan saray yaptım
Ve ben orada yasayan padişahtım
Dalkavuklarım oldu benimde, onlardan aldım ilgiyi

Dün akşam korku benden çok uzaklardaydı
Öyle olmalıydı çünkü ben
Şovalyeydim atımın üstünde
Samuraydım kılıcımın kınında
Kükredim dün akşam
Koca dağlardan ovalar üstüne
El etek açıldı bana
Şarkılar yazıldı adıma
Destanlarda geçti adim
Koca koca heykeller dikildi yastığımın başucuna

İlk defa dün akşam kahraman oldum
Ve ilk defa kahramanlıktan dün akşam yoruldum
Çocuk korkularım olsun istedim benimde
Sevdiğimin ismini doldurayım istedim defterime

Okulumu özledim dün akşam
Zil hiç çalmasın istedim olmasın hiç akşam
Seni yazdım satırlarca
Ve beğenmedim hiç birini sildim
Sonra
Rengarenk boyalardan aldım
Bir dünyayı bir seni resmettim

Dün akşam yazardım
Şair de oldum ardından
Ve en sonunda ressam
Onlarda etmedi sana
Vermediler seni bana

Gazetelerin manşetindeydim dün akşam
Beni yazdı hepsi
Adıma filmler çekildi
Kimileride karikatürümü çizdi
Sayfa sayfa ben okundum
Seyredildim dün akşam

Sahi ya
Sen neredeydin o sıra
Hani rastgele bir kitap okusan
Ya da her hangi bir filmin
Her hangi bir karesine dikkatlice baksan
Beni görecektin biliyorum

Ağlardım her akşam
Dün aksam yalvardım
Kapı kapı dilenciydim ama yinede
Yırtık pırtık elbiselere bürünmedim
Elimi kolumu eğip bükmedim
Hiç kimsenin önünde diz çökmedim

Aşık olduğumu bile ilk defa dün akşam anladım
Ve yine dün aksam ben bu askta yalnız kaldım

Fakirdim dün akşam
Perişandım biraz
Dönüp bakmazdı kimse
Bakanlarsa umursamaz

Yine dün akşam;
Güzel bir şey oldu
Odamın penceresiyle karşı karşıya
Yıkık dökük bir sokak lambası vardı
Tuhaf bir cızırtıyla çalışır
Mora benzer bir ışık saçardı
Odamın duvarındaki garip yansıma
Bir süre sonra canavarlaşır
Lambanın sesi de çığlığı olurdu
Ve yine sonunda ne olduysa oldu
Bütün her şeyle beraber
O lamba bile sustu
Odam simdi karanlık bir deniz
Şekillerden bağımsızlığını aldı hayallerim
Şarkı söylüyor sessizlik
Onun sözlerinde hayat buluyor dileklerim
Garipseyeceksiniz belki ama
Yaşadığım onca korkunun yanında bu
Öylesine güzel ki bir bilseniz

Dün akşam doyasıya hayal kurdum
Dün akşam mutlulukla yoğruldum
Dün akşam dünde kalacaktı
Güneş elbet doğacaktı
Bildim, kahroldum

İçimi isyan bürüdü yine
Efkar titretirken ellerimi
Tekrar tekrar yaktığım sigaram
Bana inat bir kere daha söndü
Zehirleyecektim kendimi
Canımaydı kastım güya
Elimdeki izmaritse öylesi naçizane
Aksi gibi birde koruyucu meleğim vardı
Kendince amacı beni hayata bağlamaktı
Ona da kızdım dün aksam
Çatılmış kaşların ardında
Dışarı tasan homurtulu ses tonumla sitem
Hatta içimde hainle sansürlü küfürler ettim

Dün akşam hastaydım
Dün akşam öksürüğümle barışıktım
Takırdadım gece boyu rahatsız ettim herkesi
Görünüşte bana acıyorlardı ama
Onlar da herkes gibi
Sadece rol yapıyorlardı

Ziyaretime kimse gelmedi
Ben üzülmedim
Çünkü sen gelecekler listesinde değildin
Yanımda kalan anamdı
Bir de kara gömlekli doktorum vardı
Kursun kalemle yazdı reçetemi
Sonra o kursun kalemi bas ucumda kirdi

Dün aksam hayat oldum bir süre
Girdiğimde oyunun son perdesine
Kendimi öyle kaptırmışım ki rolüme
Ölümü oynadım doyasıya
Alkışlandım çılgınca

Dün akşam sendim
Dün akşam dünya
Dün akşam kendimdim
Dün akşam rüya
Dün akşam dünde kaldı
Belki de hiç yaşanmadı
Hayati sorsalar bana
Tarifi DÜN AKŞAM’DI