Dün, çocuktum;
Düşmekten dizlerim yara olurdu.
Dün, gençtim;
Platonik aşklardan yüreğim yanardı,
Dün; büyüdüm;
Hayat acı yüzünü gösterdi.
Dün, yalnızdım;
Yüreğim boştu.
Bugün ham oldum artık;
Dizlerimin nasırından,
Kalbimin direncinden,
Hayatın gerçeğini bilmemden,
Yanımda eşimin olmasından,
Ben, ben oldum artık.
Bursa, 22 Mart’12 09:45
Önder PlanaKayıt Tarihi : 18.11.2013 16:03:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Önder Plana](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/11/18/dun-99.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!