Dün Şiiri - İbrahim Ünlü

Dün giden biri vardı
Sen vardın
Ne Ankara
Ne Adriyatik denizi…
Her yangın bitiminde bir kelebek ölüsü
Gönlümün üzüntü görmemiş
Masum ve inatçı çiçeği…
Ankara’yı çekiyorum sigaramın filtresinden…
Ve ufacık bırakıyorum nefesimi….

Dün düşen bir yapraktı
Sen bir çınardın
Solan bir sümbül
Dağ menekşesi…
Artık ne aşk
Ne de sevişme…
Kıyamet tarihi aleni ve geri sayımda
Neden bütün denizler gözlerini anlatıyor bana
Neden şu gecenin kör karanlığı doğuyor bize
Yitirecek neyimiz var yitirdiklerimizden başka?
Ne zaman birini sevsem
Bendeki delikanlı bir aşk!
Sendeki ise tatlı dilli bir yılan.

Dün biten yarınların başlangıcıydı
Renkli çakıl taşlarım vardı benimde
Yağmur koleksiyonum
Ve gökkuşağından hayallerim
Dün denilen bir dilimde
Sensiz olmak mavi şehirlerde
Otobüsün en yabancı yolcusu olmak
Molalarda arkadaşsız kalmak
Sigara tutmak yalnızlığına…

Dün şehirler arası bir yolculuktu
Satır arası bir ayrılık
Bitmişlikti..
Ayrılık denen bir şeydi
Ölüme benzer
Lakin yaşanması gerekendi…
Dün bitti sevgilim
Bugün hayat;
Perdeleri yenilenmiş bir penceredir.
Hamile bir kadındır bugün hayat!