Dumlupınarsın Şiiri - İsa Kahraman

DUMLUPINARSIN

Dürbün yere değer, başını eğse,

Eğer haritada sağ elindeyse,

Sol el baş parmağı çenesindeyse,

İsterse dört yanı düşmanlar sarsın,

Esir olamazsın Dumlupınarsın

“Geldikleri gibi Giderler” derdi,

Aldı Trikopis başına derdi,

Şehadete aşık yurdun her ferdi.

O ki Kemal Paşa, başta sen varsın,

Yetiş imdadına, Dumlupınar’sın

Türk süngüsü vardır yoldan sapana,

Venizelos düştü burda kapana,

Aşk olsun aşk olsun plan yapana.

Yanan Mehmedime soğuk pınarsın,

Şüheda yurdusun Dumlupınar’sın.

Kızılca derede beş tümen Yunan,

Yaptığı vahşeti kâr kalır sanan,

Nasıl ah etmişse evleri yanan,

Ateşlemiş Yunan, şimdi yanarsın,

Yeniden yaparsın, Dumlupınar’sın.

Aslıhanlar yandı, Çalköy yanıyor,

Dünya o Yunan’ı insan sanıyor,

Mezalimi görüp, geç uyanıyor,

Mümkün mü Kostantin, cepheni yarsın,

Geçit vermezsin sen, Dumlupınar’sın.

Baş yok, gövdesi yok, tek kol bayrakla,

Paşa emrediyor, bu anı sakla,

Bu toprak mübarek, sen de öp kokla,

Üşüyene ocak, yanmışa karsın

Zaferlerin tacı Dumlupınar,sın

Albay Asım Gündüz önde yürüyor,

Düşmanı Uşak’a doğru sürüyor,

Kapanını kurmuş, fare giriyor,

Türk’e cennet bağı, yad’a mezarsın,

Kara bahtı sildin, Dumlupınarsın.

Kemal, Fevzi, İsmet Paşam burdaydı,

Bir kağnı üstünde, gönlü dardaydı,

Paşa oldu Asım, bulun, hardaydı,

Millet nazarında namussun ar’sın

Hem de şerefimiz, Dumlupınar’sın.

Şehidime rahmet, gazime hürmet,

Kadrü kıymetini bilir bu devlet.

İş başa düşünce durma sen savlet,

Destan isteyene destan yazarsın,

Mayan cengaverdir, Dumlupınar’sın.

Kalkınma savaşı başladı şimdi,

Hakiki Mürşidin neydi? İlimdi,

Sana el uzatan o Devletimdi,

İmkan verilirse neler yaparsın,

Fabrika, atölye, Dumlupınar’sın.

Devletim büyüksün gör bu ilçeyi,

İşsizlik, aşsızlık yer bu ilçeyi,

Ne lazımdır diye sor bu ilçeyi,

Her türlü güzelliğe layık diyarsın,

İsa’dan selamlar, Dumlupınar’sın

İsa Kahraman