Kurşun yüklü gövdesinde öksüz yetim hanesinde yüz bin şehit sinesinde yatırıyor dumlupınar .
Bekçisidir emanetin mücadele zorlu çetin karşısında ihanetin haykırıyor dumlupınar .
Muhtaç iken tuz ekmeye yükseldiler mertebeye o cepheden bu cepheye yol kuruyor dumlupınar .
Bu batanki nedel cana kara toprak doydu kana gazi olmuş dağlarına yaslanıyor dumlupınar .
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
