Dümeni Kırık Gemi Şiiri - Yahya Özcan

Bu kan kırmızı akşamların şafağına
Dolanır dururum gecelerce
İçimde bitip tükenmez bir öfke
Ve gözlerimde hayalin
Kanatıp dururum yüreğimin her bir parçasını
Santim santim....
Ufacık bir şişe içinde salarım denize
Yüreğimin yolcusu umudumu
Ve ben yelkensiz bir gemi gibi
Salınarak yürürüm denizin içinde

Ne çok umut var şu koskoca deryada
Küçücük bir şişe içinde
Ve ne çok ağlatır beni dalgalar
Belki de her ayrılık bir başlangıç
Her yangın bir deniz başlatır
Ufacık bir yer bulabilsem kendime
Unutulmuş bu koskoca deryada
Aşağılık pazarlıklardan uzak
Sessiz ve sensiz tek bir yer bulabilsem
Tek kelime konuşabilsem, anlatabilsem
Ve sadece sensiz ağlayabilsem...

Kendi kederimin tutsağı olmuşum
Kavgam benim hep kendimle
Tek bir rüzgarda alabora olmuş gururum
Ne fırtınalar kopar içimde
Kimbilir ne denizleri aşarım
Ve kimbilir sensiz ne kadar ağlarım

Yelkenim yok dümenim kırık
Alabora olmuş bir gemiyim
Kimseyle paylaşamam sensizliği
Kimsede yaşayamam seni
Batıyorum çığlık çığlığa
Gözlerinin sessizliğinden bir gemi geçiyor
Cıvıl cıvıl sevgiyle dolu
Nereye kadar gider acaba
Ban batıyorum
Gözyaşlarımın selinde
Ve ben boğuluyorum
Bir tek senin gözlerinde....