Gemide kadın uğursuzluktur...
Hava kararınca, sürüklenince rüzgarda dalgalar
Kaptan dalgın ve düşünceliyse kamarasında
Tayfalar yıldızlardan korktuysa, sonsuz okyanusta
Affet beni fırtına gözlüm, deniz coşuyor gözlerinde
Yelkenleri dolduracak rüzgar yok, sensiz gemimde
Yokluğunda ağlayamam tayfalarımın önünde
Dönmemek üzere gittin ya; tutamam göz yaşlarımı o kadar.
‘’Gemi avcısı’’denen kükreyen fırtınaya sürüyorum gemimi
Sarsılıyor tahtaları, çoktan parçalandı yelkenleri
Gemide kadın uğursuzluktur.
Ben o uğursuzluğu istiyorum; yanına geliyorum...
Kayıt Tarihi : 19.7.2003 03:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!