Dümen Şiiri - Tahsin Şahin Kul Seyyah

DÜMEN

İnsan ne gariptir, insan kandırır
Kendi çıkarına, yürek yandırır
Meydanlara çıkar, söyler yalanı
Kendisini dindar, müslüm sandırır

Yutmuş dağı taşı, doymuyor gözü
Doğru yok içinde, hep yalan sözü
Yanlıştır dümeni, bozuktur özü
Çıkar sağladığı, kul-u kandırır

Uçar gider dağı, taşı inletir
Yanaşmaz gerçeğe, yalan söyletir
Tek bildiği yalan, ve fitneliktir
Haram yer yalancı, insan kandırır

Şetana yoldaştır, sırdaşı şeytan
Gücü yettiğine, vermiyor aman
Eğer yüreğinde, olsaydı derman
Satardı dünyayı, halk-ı kandırır

Kendi yazar kendi, hükmünü verir
Musluk açacaksa, kendisi gelir
Güvenmez kimseye, kibirle yürür
Dalkavukları var, adam dövdürür.

Bir elinde kur'an, karnında haram
Hiç birşeyi görmez, tek derdi makam
Bazen kafir gibi, bazen müslüman
Halk-a nifak yayar, fitne sokturur

Kul söyler fitneyi, yurda yayıldı
Elleri haram-da, dindar sayıldı
Ilımlı islamla, halk-ı kandırdı
Ölmeden tavuğu, canlı yoldurur.