Dümdüz Şiiri - Nevin Akbulut

Bundan böyle söyleyemediklerimi dümdüz yazıyorum

Gecelerim sabaha kadar açık
Yalnızlığımın önünü ilikliyorum.
Bir düş kuruyorum uçan kuşların konduğu penceremden
Bir dua tutturuyorum kuşun ayağına
Gökyüzüne ulaştırsın, meleklere okutsun diye

Söyleyemediklerimi dümdüz geçeceğim bundan böyle
Yazılmış gibi
Yazılmayacak gibi
Atlayacağım kuramadığım cümlelerin üzerinden

Etrafıma sızmadan kelimelerim
Dümdüz yaşayacağım
Bir çizgi çizeceğim çevreme ekvator gibi
Yaklaştırmayacağım kimseyi kendime
Yaklaşırlarsa kelimelerimden esir alırlar beni
Bir ömür hapse tıkarlar

Askerlerin yaptığı geçiş gibi olacak gitmelerim
Sağıma soluma bakmadan dümdüz gideceğim
En önde minik bir kız çocuğu elinde bayrak
Yürüyen büyük askerlere özeneceğim
Gideceğim. Elimde bayrak yerine bavul
Dümdüz bir çizgiden geçerken gideceğim
Etrafıma sızmadan
Karışmadan
Akmadan başka denizlere bulanmadan

Her bulaştığımda biraz daha kirlenir limanlarım bilirim
Kimse göremeyecek beni bundan böyle
Ancak bayramlarda çıkarım ortaya
Her gece hortlayan hayallerimi de doldurdum valizime
Düzleştirdim saçlarımı hayallerimle birlikte

Uygun adım bundan böyle her yol
Duraklamak yok
Rahatlamak da yok, nefesi tutup yürümek
Hep yürümek var
İleri marş her adımım bundan böyle

Yazamadıklarımın üzerini çizip de geçeceğim
Dümdüz bir yol yürümeyi düşlediğim
Kendime yeni, başka bir ben gerek
Her terk ediş tekrar etmemeli nöbeti
Her gidiş aynı olmamalı

İmgesi kırık şiirlerime
Başka bir şair gerek
Ve bu dünyaya hiç ölmeyen peygamberler gerek
Dirilmeyen umutlar varken her yolun sonunda
Doğmayan umutların sancısıyla kıvranıyorum

Kafiye istemez bu saatten sonra şiire
Dümdüz anlatmak isterim yokluğunu
Alengirli bir nöbet her gece
Sabaha kadar dillenir yokluğunun masalı

Dümdüz anlatıyorum işte bu yokluğu ve yolculuğu
Dümdüz gidiyorum bu yoldan; ait olmadığım zamanlara
Yolda rastladığım hayat oyun parkı
Ben o parkın içindeki battaniyesiz misafir
Hiç çocuk olamayacağım bir parkta
Her çocuk akşam olunca eve gider çünkü
Parkın nöbeti
Gece yokluğunun kabusu

Dümdüz zaman her gece
Şiirler kafiyesiz gece

(Yirmi Bir Kasım İki Bin On İki 15 20)