Dumansız Yangın Şiiri - Şule Akşit

Yangından kurtarılacak bir şey kalmamıştı.
Kurtaramamıştık.
Şimdi ne olacak sorusunun bir öncesin de .
Öylece yananların dumanına bakıyorduk .
Yada sadece ben bakıyordum.
Bir yanım yangınların alevlerinden daha çok
Yok etmek istiyordu ne varsa.
Kimse bilmiyordu bu isteği , bilmesi de gerekmiyordu .
Şimdi ne olacağın bir öncesinde ki durakta ,
Taş kesilmiş beklerken, ne olacaksa olacağı
İçimde yüksek sesle kendi ruh şarkısını söyleyerek,
Yananların çıtırtısını bastırıyordu bir yanımda...
Kendi yangınımın sesine sağır olmayı öğretenler
kendinizle gurur duyun...

Hissetmiyorummmm, görüyor musunuz ne güzel de hissetmiyorum...
Biliyor musunuz ? Acımadı ki dediğim her şey acıdı ,
Belli etmedim sabrettim ,
Bedeninde onlarca kılıç yarasıyla ayakta duran asker gibi
Lakin acımadı ki derken zaman geçti.
Zaman geçti , işte bütün mesele de bu ,
Zaman, izafi takılma diyenler bilseydi
Bu sadece bir temenni, zamanla var olan duygular için.
Zaman izafi de sen değil misin ?
Tanrı parçacığısın sen değil mi ,çok pardon...
Ağzı olan felsefe yapacağına, beyni olan düşünse olmaz mıydı... ?
Tüm bu sözlerimi de attım alevlere
Gelmişimi geçmişimi ateşe verdim
Ne ateşimi gören var ne dansımı
Ne davul sesini duyan var ne de ruh şarkımı...
Hepsi ateşin içinde çığlık atıyor...
Elinde davulu bir şaman kadın edasıyla
Ateşin çevresinde ruh şarkımı söyleyip dans ediyorum delice
hıııı ,hıııı mmmmmm
Korkmayın korkmayın delirmedim
Aklım belki hepinizinkinden daha çok başımda
Melese de bu yaa...

Şule Akşit
13.10.2023 /Denizli