Dumansız Ateş Şiiri - Veysel Tezcan

DUMANSIZ ATEŞ

Bahar selide kış olmadan akmaz
Gel gönül sele salma kendini
Sevince gönül eşe dosta bakmaz
Gel kara sevdaya salma kendini.

Görünce, gözün birşey görmez olur
Olan aklınıda başından alır
Adamda ne akıl,ne fikir kalır
Dumansız ateşe atma kendini.

Ne desem boştur ferman dinlemezsin
Eyüp olup yaraya inlemezsin
Bir gün olsun Leyla'ya ilenmezsin
Mecnun olup çöle salma kendini.

Aşkının dumanı tüter başımda
Sahi'yi harap ettin genç yaşında
Bazen uyanık bazen de düşünde
Gösterip seraba daldırma bendimi.