Gaziköy’ü kan ağlıyor
Dumanlıçay ver yavrumu
Zalim sel yaman çağlıyor
Dumanlıçay ver yavrumu
Hep sende toplanmış seller
Hızın ağaçları sallar
Mehmed’e ağlıyor dallar
Dumanlıçay ver yavrumu
Çetin dereler yokuşlar
Yavrumu incitir taşlar
Mehmed’imi tutun kuşlar
Dumanlıçay ver yavrumu
Mehmed’i okula saldım
Çok acı bir haber aldım
Öldüm bittim şaştım kaldım
Dumanlıçay ver yavrumu
Dumanlıçay susmaz sesin
Sen bir deli misin nesin
Sürüm sürüm sürünesin
Dumanlıçay ver yavrumu
Şu karşıki yüce dağlar
Figanımı duyar ağlar
Bozuldu bahçeler bağlar
Dumanlıçay ver yavrumu
Akma Dumanlıçay akma
Dertli yüreğimi yakma
Köprü Mehmed’i bırakma
Dumanlıçay ver yavrumu
Koyun meler kuzu meler
Bunca ses bağrımı deler
Az değildir selzedeler
Dumanlıçay ver yavrumu
Ömer Tombul açma derdi
Nisan ayının on dördü
Mehmed’im’i kimler gördü
Dumanlıçay ver yavrumu
HALK ŞAİRİ ÖMER TOMBUL
Ömer TombulKayıt Tarihi : 8.3.2009 19:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sivas Merkez Gaziköy İlkokulu ile Dumanlıçay nehri birbirine çok yakındı. İlkokul öğrencisi mehmet Tirit tenefüs saatinde okul yakınında arkadaşları ile oyun oynarken baharın coşkun seline kapıldı bir kaç gün sonra uzaklarda bir çayırda cenazesi bulundu. Annesi bunun acısıyla yandı kavruldu ve ruh sağlığı bozuldu. Ben dayısı Ömer Tombul 1973 te 'Dumanlıçay Ver Yavrumu' ve aynı konuyu anlatan 'Mehmed'im' adlı iki şiir yazdım. Okulun yeri değiştirildi şimdi daha iyi bir yere yapıldı. 14 NİSAN 1973
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!