Dumanlı Bir Yüreğin Haykırışı

Ah hayatım!
Ne söylesem ki sana
Geçmeyen izlerin var hala içimde
Acılarım, isyansı düşüncelerim
Suskunluklarımı delip geçiyor
Kavgamın sesi şiirlerim, duygularım oluyor
Ve bir haykırış başlıyor
Yokluklara inat, varlığını gösterir gibi
Dolduruyor bütün boşlukları birer birer
Geçmişten geleceğe doğru

Ah sevdiklerim!
Size ne demeli bilmem, bu günlerde
Dertlerim mızrak olmuş dilimde
Uyuşmuş, söyleniyor kendi halinde
Geçmiyor sözlerim, yüreklerin asiliğinde
Dumanlanıyor sevdalarım, acı gözyaşlarımda
Yaşadığım ormanlar, çöle dönüyor gözümde
İçimdeki kaybetme korkusuyla
Bir haykırış başlıyor
Yüreğimden gelen kor ateşle

Yıllar geçtikçe… Anladım ki
Azaldıkça azalan bir ormanda yaşıyormuşum
Olmuyor, dolmuyor gidenlerin yeri
İstesek de gelmiyor, düzelmiyor
Ne giden sevgiler… Ne de kırılan duygular
Çaresizce etrafım… Seyreldikçe seyreliyor
Yalnızlık korkusu arttıkça… Sımsıkı tutuyorum
Bir anda yok olacak gibi yanımdakiler

Sözcüklerim karışıyor dertlerimle
Anlamsızlaşan duygularım, düğümlenen sorunlarımla
Dumanlanıyor başım, dumanlanan yüreğimle
İçten içe başlıyor bir yangın
Yükselen isyankâr haykırışımla

Yıllar geçtikçe… Anladım ki
Bitmeyen
Ne de çok sevgiler yaşamışım
Küllendiğini sandığım
Sevgilerin isleri yapışınca, yüreğimin çeperlerine
Bir sorana, derdi bin söylemişsem
Alıp başımı gitmişsem… yana yana
Sisli günlerdeki dumanlı yüreğimle
İnadına
Boşlukta yankılanır yeniden … İsyankâr haykırışlarım

Cengiz ÇETİK 08.04.2010