Dumanların göğe varmış ne yazar

Parçalanıp çarklarında zamanın
Kıvranırsın duyulmaz ki amanın
Yanan bilir menşeini dumanın
Kömür olup kül olunca gümanın
Dumanların göğe varmış ne yazar

Takılırsın elvedaya gidişe
Devrilerek gömülürsün ateşe
Kuru yok ki etrafına bitişe
Bundan gayri tenin başlar tütüşe
Dumanın her yanı sarmış ne yazar

Çok zamanlar söylenenler boş değil
Gerçek bazen acı olur hoş değil
Karşında ki insanoğlu, kuş değil
Ateşleri söndürecek yaş değil
Dumanın her yere ermiş ne yazar

Mikdatî der daha çok var, son değil
Bu gidilen cihet doğru yön değil
Çok tosladım bu kafamı, on değil
Ne su, ne buz söndürecek don değil
Dumanını herkes görmüş, ne yazar