Dumanaltı Zamanlar...

Bazen içine düşüyorum
Adı sensizlik olan boşluğun
Buram buram ter basıyor bedenimi
Dışım sıcak, yokluğun yakarken tenimi
Buz kesiyor yüreğim
İçime üşüyorum

Yazmak geçiyor aklımdan
Kağıdı voltalıyor kalem
Bir ileri-Bir geri
İçmedim oysa
Başım dönüyor
Başımda dönüyor alem
Geveze zaman
Kulağımda tik-tak sesleri

Sensizdim senden önce

Soframda aynı yemek
Bir baş soğan
Sıcak kuru fasulye

Giydiğim aynı gömlek
Ütüsüz mavi olan
Yine kurşun atmışım meteliğe

Ne değişti sen gidince?

-Canım sıkılıyor-

Biliyorum
Bugün de yağmayacak yağmur
Bulutsuz gök/yüzüne mahkum şehir
Susuz toprak, gözlerim nehir
Şaşırmış yatağını…Yüreğim çamur

Gece aklıma düş/tü gözlerin
Sevişmek istedi canım
Derken sigaramı koydum başucuma
Tiryakilik işte duramayınca
Utandım yokluğundan soyunamadım

Sorguluyorum şimdi beni
Ne zaman görsem yüzümü
Aynada bir çizik atıyorum kendime
Kaşımdaki kesik bundan
Birde söylemediklerim var
Yüreğimde silemediğim…İzlerini..

Abidin geldi bugün
Baktım elinde poşetler
Peynir zeytin domates
Almış işte bir şeyler
Bunlar ne? dedim
Sus! dedi seni sordu
Sustum…Söylemedim…

Takma kafana geçer! dedi
Kafama takmadım…Geçmedi
Hayat işte olur böyle şeyler! Dedi
Ölüm gibi bir şeydi yokluğun
Penceremde gözlerin
Duvarlarda gülüşün
Yastığımda kokun…
Fark etmedi…

Gitti sonra
Sessizlik…
Sensizlik…

Üşüdüm birden
Yattım uyudum
Düşümde sıcağın
Düşümde ellerin
Sarıldım…Sarıldım…

Yetmedi…