Yine debreşiyor siğnemde anılar
Savrulur ateşten en üsteki küller
Bağrıma hucumda olanca duygular
Yokluğun azrail ruhumu kabzeder
Duman gözlüm
Sigaramı her içime çektiğimde
Seni hissederim ta ciğerlerimde
Usulca bırakırım dumanı sessizce
Korkarım içimden sen çıkarsın diye
Duman gözlüm
Dalar giderim ben uzaktan uzağa
Gırtlağım sıkılır sığmam odama
Bulutlar misali inerken dünyama
Gözlerim boşalır mırıldanırımda
Duman gözlüm
Herşeyyi terk ettim aklımda firarda
Yüreğim kilitli mahkumdur odasında
Kadim ziyaretçim anılar olsada
Hiç birsey aslını tutmuyor tutmuyor
Duman gözlüm
Yeminler savurdum sildim anıları
Hepsini yırtarak savurdum onları
Getirdim kışımı yağdırdım karları
Neyapsam nafile unutamıyorum
Duman gözlüm
Felek sillesini vurunca garibe
İflahı mümkünmü tabibler indinde
Halil,ler ordusu kıyamda biçare
Hasret ağlar gamda duyguya dönünce
Duman gözlüm
Halil ibrahimoglu
17-01-2012 Köln
Kayıt Tarihi : 17.1.2012 13:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!