Duman Gibi Şiiri - Attila Şanbay

Gönlümü keman sanıp, inlettin tellerini
O zalim nağmelerle sevgilim, bir yay gibi
Kağıt sanıp kalbimi, en acı cümleleri,
Umursamadan yazdın tıpkı bir kalem gibi

Nakış nakış işledin hazan yapraklarını,
Tenimin gergefine sanki çuvaldız gibi
Aşk dolu gecelerin, sevda bulutlarını
Yakıp, toza çevirdin kayan bir yıldız gibi

Yalnız içimi değil, bir çok şeyi soldurdun
Bütün güzellikleri...zamansız ölüm gibi
Bir şehri yakıp gittin, hiç ardına bakmadan
Rüzgarlara karıştın kül gibi, duman gibi...

Attila Şanbay