her şeyler yerli yerinde
uyudum uyandım rüyanın eteğini çırptım
yere düştü yıldızlar güneşin boynunda iki başlı cevahir
ay çekilmiş kendi kabuğuna sincaplar fındık tarlasında
dün buradaydı annem saç moleküllerime türkü yakıyordu
bugünse dımdızlak bir bal kabağının ellerinde kurşun kalem
doğaya ait ne varsa kurşuni bir griye boyamakta
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta