Babası ölmüştü
birkaç dakika olmuştu gömeli
yani emindik öldüğünden,
dövünenler bile oldu.
...
Baktı kaldı bir süre savrulan toprağa
sanki hatırlayıveriyordu
toprağın aldığı insanları,
toprak deyip geçtiğimiz her zerrenin
birinin babası, anası, yari
olduğunu.
Hep ölmüştü birileri ve telaşla toprağa döndürülmüştü,
her daim gömenler oldu.
...
Gidip sarılmak geldi içimden
öyle de yaptım, görenler oldu
Kocaman adam
kurulmuş alarm gibi,
oyuncağına el konmuş gibi
ağladı
ko
ca
mandı
adam
babasız ve belki de havasız kalmıştı
sarılınca sarsıldı
ağladı, ağladık, ağlattık birbirimizi
...
duyanlar olmuştur.
Kayıt Tarihi : 21.5.2019 05:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!