Dul Kaldı Şiiri - Osman Öcal

Ödüle boğulup mutlu gününde,
Bizim köyün adaleti dul kaldı.
Bir seher vaktiydi eşik önünde,
Bizim köyün adaleti dul kaldı.

Köyde birinciydi kirpiği kaşı,
Türem ile boydaş bir idi yaşı,
Kayıp da ayağı vurunca başı,
Bizim köyün adaleti dul kaldı.

Dudu dilli mimikleri naz idi,
Çalan cümbüş salındığı saz idi,
Ela gözlü el değmemiş kız idi,
Bizim köyün adaleti dul kaldı.

Tuzağına yakalandı soysuzun,
Cilveleşti kucağında kunduzun,
Ele güne karşı yatıp upuzun,
Bizim köyün adaleti dul kaldı.

Vuslatî’yi dinle gardaşım bacım,
Ismarladı Köroğlu’na al baç’ım,
Daha bundan sonra değil ilacım,
Bizim köyün adaleti dul kaldı.

Osman Öcal