Dul Gibiyim Şiiri - Bayram Eser

“Çok kötü hissediyorum kendimi
Fırtınada kırılmış dal gibiyim
Öğrenip mahalleye geldiğimi
Kötü gözle bakılan dul gibiyim

Geçti gitti zaman hiç dinlenmeden
Sürekli çalış ama eğlenmeden
Başkasının yükünü yüklenmeden
Üstünden tırlar geçmiş yol gibiyim

Bağ da oldum bağban da zamanında
Artık hiç bir gül kalmadı bağımda
Bari diken olsam gülün yanında
Ben artık taç yapraksız gül gibiyim

Benim hayata yakıştığım çağdı
Şimdi ölü olanlar o an sağdı
Bazen sel geldi bazen yağmur yağdı
Sularda sürüklenen sal gibiyim

Susuzdum Mecnun gibi çölde kalmış
Şimdilerde doğruyum yada yanlış
Karlı dağ suyundan kaynayıp coşmuş
Kaptığını götüren sel gibiyim

Dünden kalanlardan vazgeçtim
Her şey değişti ben de değiştim
Tadı çoktan kaçtı güzel şeylerin
Eskiyip şekerleşmiş bal gibiyim

Herkes tam uyuyor sanki hayata
Hayat mı dar geliyor yoksa bana
Benim yerim verilmiş başkasına
Sadece ben hayata bol gibiyim

Ben de yaşadım hep kendi payımdan
Yine de yaşayıp geri kalandan
Öyle hızla geçtiği halde zaman
Bin yıl uzunluğunda yıl gibiyim

Kendi küçük ülkemde kral gibiydim
O zamanlar kendi kefenimi giydim
Bir zamanlar ben de çok değerliydim
Şimdiyse para değil pul gibiyim

Yok bir şikayetim ben olduğuma
Memnuniyetsizliğim bulduğuma
Yaratan’a inancım sonsuz ama
İbadetsiz isyankar kul gibiyim…” 03.02.2011