Dul Avrat Şiiri - Abbas Paksoy

Atalar demiş, olan bütün sözü,
Dul kızın da, asla utanmaz yüzü.
İlk öpücükte kalır, kalbi, Özü.
Başkasına avrat olmaz, dul avrat.

Seni çok seviyorum, diye söyler.
Bir kız gibi, garip gönlünü eğler.
Ayık olan aklını, bayık eyler.
Seni, kara bir dul eder, dul avrat.

Yabancı değil, ahbabıyın kızı.
İlk geceden, içine koyar sızı.
Vallahi çekilmez kine, boş nazı,
Kokmayan, bir güle benzer, dul avrat,

Her şeye katlanırsın, seve seve,
Ne varsa, alıp getirirsin, eve,
İstersen hediye al, zümrüt deve,
Uyuz eşek gibi görür, dul avrat.

Som altındandır, tam yirmi dört ayar.
Yatakta, boz yılan gibi kayar.
On erkeği, bir seferinde sayar.
Sokakta, haremle gezer, dul avrat.

Sözleri evliya, gözleri yılan,
Anında yapar, sana gizli plan.
Doğru lafı olmaz, hepside yalan.
Seni, boynuzlu gezdirir, dul avrat.

Bazen faşist eder, bazen komünist,
Bazen de, eder seni bir hümanist,
Bazen olun, Asya’daki Şamanist.
Seni, dinden dine sokar, dul avrat.

Zincirle bağlar, demirden zikkeye,
Gidemez olun, buradaki tekkeye,
Kör şeytanla, haber salar Mekke’ye,
Din’ini alıp da, gider dul avrat.

Huri gibi girer, tatlı canına,
Zehir- zakkum katar, temiz kanına,
Kötü kaderi yazar, ak anlına.
Kendi, melek olup gider, dul avrat.

Daim belası, dolanır başında,
Hak arar, yediğin helal aşında.
Soğuk gecelerin, ağzın kışında,
Seni, yalnız koyup, gider dul avrat.

Kız oğlan diye alırsın, dul çıkar.
Keşke, ömür boyu kalsaydın, bekâr.
Pisliği yakanda, koktukça kokar.
Kendisi, bal olur gider, dul avrat.

Hayâ edip, söyle yemen halini,
Sırlı bıçakla, kesemezsin dilini.
Paksoy’um, nasıl sevsin, dul gelini,
Seni, tükrüğün de boğar, dul avrat.