Düğünümüz Şiiri - Alper Kürük

Yıl 1961,27 Temmuz...
Ben Konya/Seydişehir'li damat
Sen Gelibolu'lu gelin kız.

Çalan orkestrayla salona girerken biz
Evliliğe atılan beraber bu ilk adımdı
Sağımda ölene dek benim olacak kadındı.

Ayakta muhabbetle bekliyordu gönüller
Saadetimiz için alkış tuttu tüm eller.

Yüzlerimizdeki utançtı
Bekârlıktan son kalan bu görüntü,
Bir devri kapayıp bir devri açtı sanki
Ellerimle açtığım yüzündeki tül örtü...

Saadetti gözlerimizde ışık ışık parlayan,
Anneler,babalar,kardeşler ve dostlarla
Çepçevre yanımızı dolduran masalarda
Müşterek neş'emizdi bizimle paylaşılan...

Çalınan 'KOMPARSİTA ' yekvücut etti bizi
Gökten yağan saadet kapladı kalbimizi...

Başından geçen duyar,bu ne tatlı bir danstı?
Bizi şimdiye kadar bağlayan bir alyanstı.

Ondan sonra var oldu saadetten zincirler
Kopmaz,kalpler ayrılmaz,ölüm olmazsa eğer...

Kadın dolusu salon içinde bence tektin
Bembeyaz duvağınla gerçekten bir melektin...
Kollarımın içinde kuş gibi uçtun,sektin,
Saadetle yapılmış yuvana girecektin...

Düğün-derneğimizin gelip çatınca sonu
Terkediverdik gittik biz sessizce salonu.

Değil asla üzgüden,sevinçten boşanmıştı
Güzel,elâ gözünün birkaç damlacık yaşı,
Böylece oluverdik biz hayat arkadaşı...

Evimize atarken birlikte ilk adımı
Yine tekrar edeyim o anki şu duamı:
'Şükürler olsun Tanrı'm verdin bu muradımı...'

Bir yatak,yorgan,yastık yetişir ikimize
Sevgilerle,saadet dolsun hep evimize...

Darısı bekârların başına olsun derim...
'DİLEĞİME' erdiren Tanrı'ma şükrederim...